หลายวันต่อมา เมสันกำลังตรวจเช็กความเรียบร้อยของบ้านหลังใหม่ที่เขาซื้อให้ลัลดา เพราะทนเห็นหล่อนต้องไปอยู่ในห้องเช่าคับแคบนั้นไม่ได้อีก
“ม่านเปลี่ยนเป็นสีชมพูนะครับ ภรรยาผมชอบสีนั้น”
“ได้ๆ ครับ เดี๋ยวผมรีบให้ช่างผ้าม่านมาเปลี่ยนให้ภายในวันนี้เลยครับ”
“แล้วราวบันไดเปลี่ยนเป็นไม้นะ สเตนเลสมันลื่นไป เดี๋ยวเมียผมจะลื่นตกบันไดเอาได้”
“ครับ ได้ครับ คุณเมสัน”
“แล้วก็ตรง...” เมสันชะงัก และต้องหยุดคำพูดไว้แค่นั้นเมื่อโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นเบอร์โทรของกรแก้ว เขาหันไปบอกคู่สนทนา “ขอตัวสักครู่นะครับ”
“เชิญคุณเมสันตามสบายครับ ผมรอได้ครับ”
เมสันยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกของตัวเองบ้าน และกดรับสาย
“ครับกร”
“คุณทำอะไรอยู่เหรอคะไมค์ ช่วงนี้ไม่เห็นมาหากรเลย” กรแก้วรู้ว่าเมสันยังไม่ยอมกลับไปกรุงเทพฯ แต่เขาไม่ได้แวะไปหาหล่อนเลยแม้แต่วันเดียว
“ผมกำลังดูบ้านน่ะ กรมีอะไรหรื
