กิตติพงษ์รับลัลดามาที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้ามืด แต่หล่อนไม่อาจรู้ได้ว่าตอนนี้ลูกสาวของตัวเองอยู่ที่ตึกไหนห้องไหน เพราะกรแก้วไม่ยอมบอก
“พี่ว่าเราไปถามพยาบาลเถอะลัล จะได้ไปเยี่ยมยัยหนู” กิตติพงษ์แนะนำ
“จ้ะพี่พงษ์” ลัลดารีบถลาเข้าไปหานางพยาบาลที่อยู่ภายในห้องฉุกเฉิน ถามหาลูกสาวของตัวเอง แต่นางพยาบาลยังไม่ทันตอบ กรแก้วก็โผล่มาเสียก่อน
“ลัลดา...”
ลัลดาหันไปตามเสียงเรียก ก็เห็นว่ากรแก้วในชุดกาวน์ของหมอมายืนอยู่ด้านหลัง
“สวัสดีค่ะคุณหมอกรแก้ว ลูกสาวของลัลล่ะคะ”
กรแก้วมองไปที่นางพยาบาลสองสามคนในห้องฉุกเฉิน ก่อนจะพูดกับลัลดา “ตามฉันออกมาคุยข้างนอก”
“ค่ะ” ลัลดารีบเดินตามร่างของกรแก้วออกมาคุยกันที่ระเบียงปลอดผู้คน โดยมีกิตติพงษ์ตามติดมาด้วย
“ลูกสาวของเธอน่ะ ยังอยู่ในห้องไอซียู”
น้ำตาของลัลดาไหลพรากออกมา “ลัล...ขอไปดูยัยหนูหน่อยได้ไหมคะ สักนาทีเดียวก็ได้ค่ะ ลัลอยากกอดลูก...”
“นั่นสิครับคุณหมอ
