ลัลดายกมือป้ายน้ำตาอีกครั้ง ก่อนจะก้าวลงจากรถยนต์ของ กิตติพงษ์เมื่อมันแล่นมาจอดที่หน้าห้องเช่า
“ขอบคุณค่ะพี่พงษ์ ลัลขอตัวเข้าไปเก็บของก่อนนะคะ”
“อืม งั้นเดี๋ยวพี่นั่งรอบนแคร่แล้วกันนะ” กิตติพงษ์ผงกศีรษะรับ ก่อนจะก้าวตามลงไปด้วย
ลัลดาเดินตรงไปยังประตูห้อง ก่อนจะมองอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าประตูไม่ได้ล็อก นี่หล่อนรีบร้อนจนลืมล็อกห้องเลยอย่างนั้นเหรอ หล่อนถอนหายใจแรงๆ ให้กับความสะเพร่าของตัวเอง และดันประตูให้เปิดเข้าไปด้านใน ก่อนจะเบิกตาค้างเติ่ง เมื่อภายในห้องเช่ามีร่างของเมสันยืนกอดอกรออยู่
“คุณไมค์!” หล่อนตกใจ ไม่คิดว่าจะเห็นเขาที่นี่ “คุณมา...มาได้ยังไงคะ”
“ขับรถมา”
เขาตอบ และก้าวเพียงครั้งเดียวก็สามารถกระชากร่างของหล่อนเข้าไปกอดจูบได้สำเร็จ พอสาแก่ใจแล้วจึงผลักให้ออกห่าง หรี่ตามองเรียวปากอิ่มช้ำด้วยความสะใจ
“ฉันรอให้เธอเดินทางไปหาไม่ไหว ก็เลยขับรถขึ้นมารับ พร้อมที่จะไปเป็นอีตัวชั
