ลัลดาที่กำลังให้นมลูกสาวอยู่รีบกดรับโทรศัทพ์มือถือที่กรีดร้องขึ้นกะทันหันทันที เพราะเกรงว่าลูกสาวที่นอนหลับอยู่จะถูกรบกวนเวลาพักผ่อน
“ค่ะ พี่พงษ์” หล่อนกรอกเสียงไปตามสาย และหวังว่าจะได้ยินเสียงของกิตติพงษ์ตอบกลับมา แต่ไม่ใช่
“ถ้าไม่อยากให้ไอ้หมอนี่ตาย แกกับลูกออกมารอที่หน้าบ้าน ฉันจะให้คนไปรับ”
ลัลดาตกใจแทบช็อก “พี่พงษ์...พี่พงษ์เป็นอะไรน่ะ แล้วพวกแกเป็นใคร!”
“หึๆ เธอไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่าถ้าไม่ออกมารอที่หน้าบ้านในสองนาทีต่อจากนี้ ฉันจะเป่าหัวไอ้ผู้ชายคนนี้ให้พรุน แล้วแกก็เตรียมจัดงานศพให้มันได้เลย”
“ไม่นะ อย่าทำอะไรพี่พงษ์นะ”
“ลัล...อย่ามา โอ๊ย...!”
เสียงกิตติพงษ์ที่ฟื้นคืนสติแล้วตะโกนร้องเตือนแว่วเข้ามาในสาย ก่อนจะตามด้วยเสียงเจ็บปวดของชายหนุ่ม
ลัลดาร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงกิตติพงษ์ “พวกแกต้องการอะไร อยากได้เงินใช่ไหม จะเอาเท่าไหร่บอกมาเลย ฉันจะหาให้พวกแก แต่ปล่อยพี่พงษ์นะ อ
