“คุณจะไปไหนคะ” เธอเอ่ยถาม มองไปรอบกายก็มีแต่ป่า เธอเลยเริ่มกลัว
“เข้าไร่น่ะสิ ฉันต้องไปทำงานนะ ทำหน้าแบบนั้นหรือไม่อยากให้ฉันไป ถ้าอยากให้ฉันอยู่ก็อ้อนวอนฉันได้นะ” เขาพูดอย่างหลงตัวเองนิดๆ ทำให้เธอมองเขาตาโต
“ไม่ใช่สักหน่อย” เธอค้อนเขา เพลิงภพจึงไม่พูดอะไรอีก เขาแกะม้าที่ผูกเอาไว้ริมลำธาร ก่อนที่จะควบม้าไปยังไร่
กอบัวมองเขาไปจนสุดตา ก่อนที่จะสำรวจกระท่อมน้อยของเขา
กระท่อมหลังนี้ดูสะอาดสะอ้าน เครื่องเรือนทุกอย่างเป็นของที่ทำขึ้นมาเอง ตัวเรือนมั่นคงแข็งแรง
เธอเดินออกมานอกกระท่อมก็เห็นลำธาร ต้นไม้ สวนดอกไม้ป่าใกล้ ๆ กันที่กำลังส่งกลิ่นหอมกรุ่นรวยริน กลิ่นของธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพร และเสียงนกร้องทำให้เธอต้องยิ้มกว้างออกมา มันให้ความรู้สึกผ่อนคลายเหลือประมาณ
“โหย... อากาศโคตรดี โคตรสดชื่น ให้อยู่ทุกวันก็ไหว เอาวะเป็นไงเป็นกัน” เพราะความกตัญญูอันแรงกล้าที่จะตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณและไ
