“เธอไม่โกรธฉันก็ดีแล้ว ฉันกังวลแทบแย่” แสงแขดีใจ เพราะกลัวโดนทวงเงินคืน และกอบัวถูกเฉดหัวทิ้ง แต่เมื่อทางโน้นไม่ติดใจ ท่านก็เบาใจ
“แก้วไปตามคุณสุดาดวงมาพบฉันหน่อย” วางสายจากแสงแข พิมพ์แขก็บอกให้สาวใช้ไปตามลูกสะใภ้มาหา
“ค่ะคุณท่าน”
“คุณแม่มีอะไรเหรอคะ” กอบัวเอ่ยถาม
“เอาละฉันรู้ความจริงหมดแล้ว” ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง พิมพ์แขเป็นคนตรงๆ จึงเอ่ยออกมาตรง ๆ
“คุณแม่คือว่าหนู” กอบัวก้มลงกราบแทบเท้าเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกผิดจริงๆ ที่โกหก แต่ยังไม่มีโอกาสที่จะบอกใคร ๆ
“หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจจะที่จะโกหก”
“ชื่อกอบัวใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอก็ต้องเป็นเมียลูกชายของฉันแล้วล่ะ”
“คะ”
“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก เธอผ่านคุณสมบัติทุกอย่างของฉัน ยิ่งเพลิงภพยิ่งแล้วใหญ่ เขาบอกว่าเธอดี”
“แต่หนูเป็นแค่คนใช้ในบ้านของคุณแสง”
“คนใช้ไม่ใช่คนหรือไง ฉันได้ลูกสะใภ้ที่ดี อย่างอื่นฉันไม่สน
