ชายหนุ่มออกจากห้องไปก็เย็นย่ำแล้ว เมื่อเขาเปิดประตู ยัยน้องสาวตัวดีที่ได้ยินเสียง ก็รีบวิ่งมาหาจนเขาเองก็ตกใจ
“พี่ข้าว...”
“อุ๊ย...ตกใจหมดเลยยัยตัวแสบ ว่าไง” เขาหันไปก็จัดการเขกหัวเข้าให้ไปหนึ่งที โทษฐานที่ทำให้พี่ชายเสียขวัญ
“ทำขวัญอ่อนไปได้ เป็นไงบ้างคะ” คนที่รอลุ้นว่าเมื่อไหร่จะออกมา ก็กินเวลาไปเกือบสามชั่วโมง จนยัยทอรุ้งรอไม่ไหว กลับบ้านไปก่อนแล้ว เพราะพระมารดาโทรมาตาม หายไปนานสองวันไม่รู้จักกลับบ้าน
“ก็เคลียร์กันลงตัวแล้ว ไม่มีอะไร” ใบข้าวยิ้มระรื้น เพราะว่าได้จับเพื่อนน้องสาวกินอย่างสบายใจไปเรียบร้อย จะว่าเขาเป็นสมภารกินไก่วัดก็ยอม ไก่เนื้อหวานน่าขบ น่ากัดขนาดนี้
“เห้อ ค่อยยังชั่ว...นึกว่าพี่ข้าวจะโกรธพวกเราเสียอีกที่...” โซอี้หยุดไว้แค่นั้น แล้วก็มองใบหน้าพี่ชายพบว่าดูสดชื่นผิดปกติ ไม่เหมือนคนกำลังอกหัก
“ว่าแต่ทำไมพี่ถึงได้หน้าตาแจ่มใสแบบนี้ละค่ะ ยัยโซอี้พูดอะไรให้น่าดีใจ
