1 ปีต่อมา
“ที่รักไม่ต้องทำงานไม่ได้เหรอ”
“อย่างอแงได้ไหม แพรไปทำงานแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับแล้ว” แพรวาบอกสามีที่เข้ามาโอบกอดเธอที่ด้านหลัง
“เลิกทำงานแล้วอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้เหรอ” หลุยส์ทำเสียงออดอ้อน
“ให้แพรอยู่บ้านเฉยๆ แพรก็เบื่อแย่สิคะพี่หลุยส์”
“ก็มีเบบี๋สักคนสองคนสิ จะได้ไม่เบื่อ”
“หืม....วันนี้เป็นไรเนี่ย อ้อนแปลกๆ”
“พี่อยากมีตัวเล็กแล้วนะ ไอ้ลูคัสมันมีตั้งสองคนแล้วนะ เราแต่งงานกันมา 1 ปีแล้ว ยังไม่มีเบบี๋เลย”
“แพรกลับมาเราค่อยคุยกันนะ แพรจะสายแล้ว”
“งอนแล้ว” คนตัวสูงทำหน้างอนใส่หญิงสาว
“อย่างอนเลยนะ เดี๋ยวคืนนี้เรามาทำเบบี๋กัน” แพรวาบอกและหอมแก้มเขาหนึ่งฟอด
“จริงนะ”
“อื้ม..จริงสิ”
“สัญญามาก่อนว่าครั้งหน้าถ่ายงาน จะไม่ใส่ชุดโชว์รูปร่างอีก” ร่างสูงเอ่ยคำสั่ง เมื่อนึกขึ้นได้ก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกไป
“สัญญา ครั้งนี้ไม่มี ไม่มีจริงๆ”
“เจอกันตอนเย็นนะครับคนดี”
“โอเคค่า” เธอโบกม
