“อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอแอบไปเจอมันอีก” หลุยส์กำชับแพรวาอีกครั้งเมื่อเธอกำลังจะเปิดประตูออกไป
“อือ แค่นี้ใช่ไหม” แพรวาถามกลับด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง
“อืม ลงไปดิ” หลุยส์ตอบกลับและรีบไล่ให้หญิงสาวลงไปจากรถ
“แพรว่าจะเอาเรื่องของเราไปบอกคุณป้าดีไหม” ด้วยความไม่ชอบใจที่เขาไล่ให้เธอลงรถ และทำกับเธอเหมือนคนไม่มีหัวใจจึงแกล้งยั่วยุให้เขาโกรธแทน
“ลองดูดิ ถ้าเธอทำฉันจะฆ่าเธอ” หลุยส์ขู่กลับ
“หึ ใครเชื่อก็โง่แล้ว” เธอตอบกลับและรีบเปิดประตูวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
“ยัยบ้า...” หลุยส์แยกเขี้ยวใส่ถ้าไม่ติดงานเขาคงกระโจนวิ่งจับเธอมาตีก้นสั่งสอนมารยาทให้จำไปจนตาย
แพรวาวิ่งเข้ามาในลิฟต์ด้วยอาการเหนื่อยหอบและเจ็บหน่วงๆ ที่กลีบดอกไม้ของเธอยามที่ขยับตัว เพราะกว่าเธอจะหลุดพ้นจากคนใจร้ายนั้นได้กว่าปาเข้าไปหลายชั่วโมงที่ต้องนอนครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขา
“แสบไปหมดเลย ไอ้พี่หลุยส์บ้า อย่าให้ถึงวันของแพรนะ วันที่พี่อ้อนว
