“เธอบ้ารึเปล่า ทำไมถึงต้องทำถึงขนาดนี้ เขามีเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ” หลุยส์ตวาดด่าคนตัวเล็กกว่าด้วยความเดือดดาล
“แพรก็เป็นลูกมีพ่อมีแพรเหมือนกันถึงทั้งสองท่านจะเสียไปแล้ว แต่พี่ก็ปู้ยี่ปู้ยำแพร แพรก็คนนะ มีหัวใจ” แพรวาตัดพ้อกลับด้วยความเสียใจเช่นกัน
“แต่เธอก็ทำเกินไป หัดควบคุมอารมณ์ตัวเองมั้งสิ เธอเป็นบุคคลสาธารณะ ถ้าข่าวออกไปเธอเองจะเดือดร้อน”
“แพรไม่สน จะเดือดร้อนก็เดือดร้อนไปสิ พี่เป็นของแพรของแพรเท่านั้น” เธอตะโกนบอกพร้อมร้องไห้ออกมา
“แพร” หลุยส์ตกใจที่เห็นหญิงสาวร้องไห้ เพราะปกติเขาจะไม่เห็นน้ำตาของเธอเลย ตั้งแต่งานศพครั้งนั้นเธอก็ไม่เคยร้องไห้อีกเลย
16 ปีก่อน
“เธอร้องไห้ เพราะกลัวที่จะอยู่คนเดียวเหรอ” หลุยส์เอ่ยถามเด็กสาวที่อายุห่างกับเขา 4 ปี ที่เห็นนั่งร้องไห้อยู่หน้ารูปถ่ายสองใบ
“แพรไม่ได้กลัวที่จะอยู่คนเดียว อึก...ฮื่อ แต่แพรคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ตั้งหากล่ะ แพรอยากไปอยู่กับคุณพ่อค
