ปึง!
“โอ๊ย! พี่จะทำร้ายจิตใจแพ้ไปถึงไหนกัน” ร่างบางเอ่ยถามด้วยเสียงตัดพ้อ ที่เขาดันร่างเธอเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง และผลักเธอให้ติดกับผนังห้องแทน
“จนกว่าฉันจะพอใจ อยากมากนักใช่ไหมฉันจะสนองให้ ทีหลังจะได้ไม่ต้องไปแรดกับมันอีก”
เพี้ยะ! มือเรียวฟาดเข้าไปที่ใบหน้าคมเข้มของชายหนุ่มทันที ที่พูดจาไม่ให้เกียรติเธอ
“หึ...ตบแค่นี้ฉันไม่รู้สึกหรอก” หลุยส์บอกและใช้ลิ้นดันที่กระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบ
“ลืมไปว่าพี่มันหน้าด้าน” แพรว่าสวนกลับทันที ยิ่งทำให้ร่างสูงโกรธจัดทั้งที่โกรธเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“เธอจูบกับมันทำไมฮ่ะ ทำไมกัน” หลุยส์ถามพร้อมเขย่าร่างบางจนหัวสั่นหัวคลอน
“แล้วพี่มีสิทธิ์อะไรมาห้าม เพราะพี่เป็นคนพูดเอง เวลาจะเอากับใครไม่จำเป็นต้องรัก ก็เหมือนพี่เวลาเ****นก็เอามั่วกับผู้หญิงพวกนั้น”
“แพรวา” หลุยส์คำรามลั่นด้วยความโกรธและโยนร่างบางลงบนพื้นทันที
“โอ๊ย! พี่แม่งโรคจิตว่ะ แพรเกลียดพี่แล้ว
