รุ่งเช้า
โครกคราก!!
เสียงท้องร้องของร่างบางจึงปลุกให้ชายหนุ่มลุกขึ้น
“เธอหิวเหรอ” หลุยส์ถามพร้อมมือขยี้ตาไปมา
“ค่ะหิว” แพรวาตอบอย่างอายๆ เพราะเธอนอนทนหิวมาตั้งนานแล้ว แค่ไม่อยากลุกออกจากร่างหนาที่นอนกกกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่งของเขา
“หิวก็ไปหาไรกินสิ” เสียงเข้มเอ่ยบอก
“พี่ก็น่าจะรู้นะ ว่าแพรทำกับข้าวไม่เป็น”
“เฮ่อออ....เป็นผู้หญิงประสาอะไรทำกับข้าวไม่เป็น แต่กลับอยากมีผัว” หลุยส์ประชดประชันแต่ก็ลุกเดินออกไปแต่โดยดี
“นี่มันยุคสมัยไหนแล้วค่ะ ผู้หญิงผู้ชายเท่าเทียมกันแล้วค่ะ เพราะผู้หญิงก็ทำงานหาเงินเหมือนกัน”
“เฮ้อออ...” ร่างหนาถอนหายใจและเดินออกไปจากห้องนอนเพื่อหาอะไรให้หญิงสาวทาน
ไม่นานเธอก็ได้กลิ่นหอมโชยมาจึงรีบไปล้างหน้าล้างตาและออกมากินข้าว
“พี่ทำเองเหรอ”
“แล้วเธอเห็นว่ามีใครอยู่อีกนอกจากฉันกับเธอ”
“ก็แค่ถาม คิดว่าเอาอาหารสำเร็จรูปมาอุ่น”
“ฉันไม่กินอาหารสำเร็จรูป” ร่างหนาเอ่
