ดวงตากลมโตเบิกกว้างทันทีที่เธอก้าวลงจากรถแท็กซี่ เธอยืนมองตึกกระจกสูงตระหง่านตรงหน้า ป้ายชื่อบริษัทขนาดใหญ่ที่เธออ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำเอาใจเต้นแรงไม่หยุด
เธอรู้ว่ากวินรวย… แต่ไม่คิดว่าเขาจะรวยขนาดนี้
เมื่อก้าวเข้าไปในตัวตึก หญิงสาวก็กลายเป็นจุดสนใจทันที พนักงานที่เดินขวักไขว่หยุดชะงัก บางคนเหลือบมองเธอซ้ำ บางคนกระซิบกระซาบกันพลางหัวเราะ ขณะที่บรรดาผู้ชายบางคนก็ทำตาเล็กตาน้อยให้ หรือไม่ก็แอบส่งจูบมาแบบขำๆ
ณัฐณิชาก้มมองตัวเอง วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงที่นิศาเป็นคนซื้อให้ และรองเท้าหุ้มส้นสีขาวคู่เก่า เธอกำกระเป๋าสะพายแน่น สูดหายใจเข้าลึกเพื่อกลบความประหม่าก่อนเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์
“มะ… มาขอพบคุณกวินค่ะ” เสียงของเธอเบาจนเกือบเป็นกระซิบ
ประชาสัมพันธ์สาวเงยหน้าขึ้นมอง สำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้เสื้อผ้าจะดูธรรมดา แต่ก็ต้องยอมรับว่าใบหน้าขาวสวยและสัดส่วนที่ได้รูปข
