นทีขับรถวนไปทั่วกรุงเทพฯ เพื่อตามหานิศา แต่ไม่พบแม้แต่เงา สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจกลับมาที่หน้าคอนโดของเธอ
เมื่อเช้าเขาเพิ่งเข้าไปที่บ้านของนิศาเพื่อขอยกเลิกงานแต่งงาน ตั้งใจว่าจะมาบอกเธอด้วยตัวเองช่วงเที่ยง แต่พอไปถึงห้อง นิศากลับไม่อยู่ โทรไปก็ไม่รับสาย โทรถามกวินก็ไม่ได้ความอะไร ชายหนุ่มยิ่งร้อนใจหนักเข้าไปอีก
กว่าจะรู้ว่าพ่อของนิศามาที่นี่ ก็ตอนพี่ต้อม รปภ.เข้ากะพอดี และเล่าให้ฟังสั้น ๆ
เสียงเรียกแผ่วเบาจากด้านหลังทำให้นทีหันขวับไปทันที
“ที…”
เขามองนิศาที่เพิ่งเดินกลับมา น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงพลั่งพรูออกมาแทบไม่ทันคิด
“ศา! ไปไหนมา ทีเป็นห่วงแทบแย่… เมื่อเช้าพ่อศามาใช่ไหม ทีขอโทษนะ ทีน่าจะปรึกษาก่อน…”
“เฮ้… ที ใจเย็นก่อนสิ…” นิศายกมือจับแขนเขาเบา ๆ ห้ามไม่ให้เขาฟุ้งซ่านไปไกลเกินไป นทีเงยหน้ามองหญิงสาวตรงหน้า ใบหน้าสวยที่ยังคงยิ้มบาง ๆ ให้เขา แม้แววตาจะซ่อนความเศร้าเอาไว้
