กวินลืมตาขึ้น บิดตัวเล็กน้อยเพื่อไล่ความง่วง ร่างกายของเขาตื่นตัวอัตโนมัติเมื่อถึงเวลาทำงาน สายตาคมกวาดมองหาเจ้าของตักที่ใช้หนุนเมื่อครู่ ก่อนจะเจอร่างของณัฐณิชานอนหลับอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้าม
ท่านประธานหนุ่มยกยิ้มบาง ๆ อย่างอารมณ์ดี แค่เธอยังอยู่ ไม่ได้หายไปไหนให้เขาหงุดหงิดใจ ก็เพียงพอแล้ว
เขาช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้มอย่างเบามือ เปิดประตูห้องพักเล็ก ๆ ที่เขาใช้สำหรับนอนพักเวลาทำงาน วางร่างนวลลงบนเตียงนุ่มด้วยความระมัดระวัง กลัวว่าเธอจะสะดุ้งตื่น เมื่อจัดการกระต่ายของเขาเรียบร้อยแล้ว กวินหันกลับมาจัดการตัวเอง
เขาเดินเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาเรียกความสดชื่นเพื่อเตรียมลุยงานต่อในตอนบ่าย แต่พอหันไปมองกองเอกสารบนโต๊ะ เขาก็อดถอนหายใจไม่ได้
แค่เห็นแฟ้มงานพวกนี้ทีไร ก็อดคิดถึงนิศาไม่ได้ ป่านนี้เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เงียบหายไปหลายวัน
ยังไม่ทันที่เขาจะได้หยิบแฟ้มเล่มใหญ่ขึ้นมาเปิด เสียงเคาะประตูดังข
