หลายสัปดาห์แล้วนับตั้งแต่โปรดคุณกลับจากพัทยา
หมอหนุ่มกลับเข้ามาทำงานตามปกติ ช่วงแรกเพื่อนๆ ยังแวะเวียนมาหาบ้าง แต่เพราะต่างคนต่างไม่มีเวลา ช่วงหลังๆ จึงเริ่มห่างไป เหลือเพียงโทรศัพท์หรือไลน์มาถามอาการเป็นครั้งคราว
ทุกคนในกลุ่มเพื่อนรู้ดีว่า เจ้าชายของกลุ่มคนนี้… กำลังแอบเลียแผลใจเงียบๆ โดยไม่บอกใคร
“คุณหมอ… เที่ยงคืนแล้ว ไม่ออกเวรหรือคะ?”
เสียงของอัมพรถามขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นคุณหมอยังนั่งจดอาการผู้ป่วยลงบนชาร์ต
“ผมต่อเวรกับหมอกิ๊ฟนะครับ”
เขาตอบเรียบ ๆ แต่สีหน้าของอัมพรดูไม่ค่อยเชื่อเท่าไร
ช่วงนี้คุณหมอสุดหล่อของแผนกทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพัก บางวันไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีตรวจคนไข้ ก็จะหมกตัวอยู่ในห้องแล็บทั้งวัน
“หมอควรพักผ่อนเยอะๆร่ างกายน่ะสำคัญที่สุดนะคะ”
มือที่กำลังจดรายละเอียดลงบนกระดาษของโปรดคุณชะงักไปทันที
เสียงในความทรงจำดังแว่วขึ้นมาในหัว
‘ตัวคุณร้อนมาก… เป็นหมอแท้ๆ ท
