“ชีวิตของคนเราไม่แน่นอนหรอกยูบีอา...ดูเธอสิ เธอมองดูตัวเองว่าวันนี้ช่างแตกต่างจากวันที่ฉันได้พบเธอที่งานเลี้ยงของคริสเตียโนมากขนาดไหน เธอกลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไร ฉันสงสารเธอนะเพราะถ้าหากโธมัสคิดจะพาเธอควงออกงานน่ะ เธอไม่อายคนอื่นเหรอ เธออยากจะให้สังคมมองหรือว่าโธมัสมีคู่ควงเป็นแค่เด็กไร้บ้านและไม่มีความรู้อะไรเลยสักนิด ทุกคนจะคิดว่าเธออยากเกาะติดเขาเพราะสมบัติมากกว่าอย่างอื่น ฉันอยากให้เธอคิดให้มาก คิดถึงสถานะของตัวเองตอนนี้ และฉันรู้ว่าทางออกที่ดีที่สุด คือการที่เธอ....จะเดินออกไปจากชีวิตของเขา”
เมลินดาซ่อนยิ้มร้ายไว้เบื้องหลังใบหน้าที่แสดงออกซึ่งความเจ็บปวดและสงสารดาราวดีในเวลาเดียวกัน หญิงสาวยกข้อมือขึ้นดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาก่อนจะเอ่ยต่อว่า
“อืม...ฉันคงต้องกลับก่อนนะ ขอให้เธอหายไว ๆ และอย่าลืมเสียล่ะ...เรื่องที่ฉันพูดกับเธอวันนี้ ฉันแน่ใจว่าเธอต้องเก็บมันไปคิดแล้วเธอจะรู้ว่าที่ฉันพูด
