ดาราวดีส่ายหน้าทั้งน้ำตา แม้ความยินดีถั่งท้นหากทว่าสัญชาติญาณบางอย่างบอกว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามาถ้าเธอยังคงเหนี่ยวรั้งเขาไว้
“ออกไปนะคะ...กลับไปเสียโธมัส...คุณต้องไม่อยู่ที่นี่...กลับไป”
“ผมยังยืนยันคำเดิม” ชายหนุ่มผละห่างจากหญิงสาว เธอคิดว่าเขาคงจะเกลียดเธอแทบบ้าและคงจะออกไปจากงานในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แต่โธมัสกลับพูดขึ้นด้วยเสียงจริงจัง
“ผมจะไปพบพ่อของคุณ...บอกให้เขารู้เรื่องของเรา เฟอร์นันโดอาจจะเกลียดผม แต่ผมจะยืนยันกับเขา...ไม่ว่าจะยังไง ผมก็รักคุณ...ยูบีอา”
ชายหนุ่มหันหลังให้และเดินออกไปจากฟลอร์เต้นรำ ดาราวดียืนนิ่งงันชั่วขณะ ความมึนงงแล่นพล่านในสมองน้อย ๆ ที่คิดอะไรแทบไม่ออก เธอมองเห็นแผ่นหลังกว้างของเขา โธมัสเดินเข้าไปท่ามกลางแขกเหรื่อ แต่แล้วหญิงสาวก็เห็นบางอย่างที่กระตุกความทรงจำของเธอขึ้นมาในทันใด พนักงานเสิร์ฟชายผู้หนึ่งซึ่งหน้าตาดุดันผิดจากพนักงานเสิร์ฟคนอื่นเดินตรงเข้
