เมลินดาถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย หญิงสาวมองไปรอบ ๆ คฤหาสน์หลังงามของตระกูลเบนฟอร์ดที่ตกแต่งด้วยข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแต่ละอย่างราคาแพงแค่ไหน สมกับเป็นคฤหาสน์ร้อยล้านของเจ้าพ่อนักค้าหุ้นซึ่งแม้เขาจะอายุอานามเข้าวัยกลางคนแต่ก็ยังดูเฉียบแหลมและสง่างามสมกับเป็นนักธุรกิจชั้นแนวหน้า เฟอร์นันโดยิ้มให้หญิงสาว
“ไม่ครับ...ไม่เลย...ยินดีต้อนรับครับ เชิญนั่งก่อนสิครับ”
เขาเชื้อเชิญและร่างระหงก็หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้รับแขกหน้าเตาผิงหินอ่อนขนาดใหญ่ด้วยท่าทีสำรวมและสุขุม
“จะรับอะไรดีครับคุณเมลินดา เดี๋ยวผมจะให้แม่บ้านจัดมาเสิร์ฟ”
“ไม่รบกวนมากจะดีกว่านะคะ...อืม...ขอแค่ชาลาเวนเดอร์สักถ้วย”
“ด้วยความยินดีครับ”
เฟอร์นันโดยกกระดิ่งขึ้นมาสั่น สักครู่ก็มีแม่บ้านออกมารับคำสั่งจากเขาแล้วกลับเข้าไปก่อนที่ชายวัยกลางคนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาวในท่าไขว่ห้าง เขาปล่อยตัวตามสบา
