เขาคำรามลึกในลำคอขณะจ้องหน้าเธอนิ่ง นัยน์ตาเป็นประกายสุกใสบนใบหน้างามสะท้อนความดื้อรั้นเหมือนเด็กเล็กที่พยายามเอาชนะ
“แน่จริงอย่าจับมือฉันสิคะโธมัส...ฉันจะข่วนคุณ จะจิกคุณให้เป็นแผลทั้งตัวเลยคอยดู”
“น่ากลัวเหลือเกินนะยูบีอา..เอาสิ...ถ้าผมปล่อยมือคุณแล้วก็ข่วนผมให้ตายคามือไปเลย”
ชายหนุ่มทำอย่างที่พูด เขาปล่อยมือเรียวบางให้เป็นอิสระ ดาราวดีได้ทีก็จิกปลายเล็บลงบนบ่ากว้าง แต่โธมัสกลับเฉย ไม่มีเสียงคำรามของเขาสักแอะ แล้วหญิงสาวก็เพิ่มแรงกดที่ปลายเล็บหนักกว่าเก่า หากเขาก็ยังจ้องหน้าเธอนิ่ง กระทั่งเธอคลายเล็บที่จิกลงบนบ่าของเขาและร้องไห้ออกมาอย่างสิ้นหวัง
“ทำไม...ทำไมคุณไม่ทำอะไรฉัน...ฉันอยากจะฆ่าคุณ...ฉันจะฆ่าคุณได้ยินมั้ยคะโธมัส”
“เอาเลย ยูบีอา...ถ้าอยากจะฆ่าผมให้ตาย อยากข่วน อยากจิกตรงไหนก็เชิญเลย”
ยิ่งเขาท้าทายก็ยิ่งทำให้หญิงสาวหมดแรงไปเสียเฉย ๆ ดาราวดีบอกตัวเองว่ายิ่งทำให้เขาเจ็บเธอก็ย
