“ยูบีอา!”
“โธมัส”
เสียงแหบโหยลอดผ่านริมฝีปากที่แม้เคลือบลิปกลอสก็ยังเห็นว่ามันซีดลงอย่างชัดเจน ดาราวดีไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร มันอ่อนล้าขึ้นมากะทันหันและหมดแรงลงเฉย ๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกดีขึ้นมาแล้วชั่วขณะ
“โธมัส”
เธอยังเรียกชื่อบุรุษร่างสูงใหญ่ที่ช้อนร่างแน่งน้อยไว้ในอ้อมแขนขณะเขาหันไปและเห็นชายคนหนึ่งสวมชุดสูทและมีป้ายของพนักงานโรงแรมติดอยู่บนกระเป๋าเสื้อเดินผ่านมาพอดี เขารีบวิ่งเข้ามาดูและถามขึ้น
“คุณครับ...มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ...ผมเป็นผู้จัดการของที่นี่”
สีหน้าคนถามตื่นตระหนกเมื่อเห็นหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนเจ้าของร่างสูงใหญ่หน้าตาซีดเซียว
“ภรรยาของผมเป็นลมน่ะครับ”
“ถ้าอย่างนั้นจะให้เรียกรถพยาบาลมารับไหมครับ”
“คงไม่ต้องหรอกครับ รบกวนคุณช่วยติดต่อเปิดห้องพักที่นี่ให้ผมสักห้องจะดีกว่า คิดว่าถ้าเธอได้พักผ่อนสักนิดก็คงจะดีขึ้น”
“ได้ครับ...ได้...รอที่นี่สักครู่นะครั
