☀️ เช้าวันใหม่
แดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านห้องนอนพิเศษของบ้านตระกูลพิพัฒน์ไพศาล ลลินที่เพิ่งผ่านการเป็นคุณแม่มือใหม่ได้หนึ่งเดือนเต็ม นอนตาโหลเล็กน้อยเพราะเมื่อคืนลูกชายตัวน้อย น้องธาริน ร้องโยเยเป็นระยะ แต่ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน เธอก็ยิ้มทุกครั้งที่ได้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มของลูก
ภูผาที่เพิ่งกลับจากออกกำลังกายเบา ๆ ในสวนเดินเข้ามาในห้อง เห็นภรรยานั่งอุ้มลูกให้นมอยู่บนโซฟา ก็รีบย่อตัวลงข้าง ๆ
“คุณแม่ยังสาวของพี่ ดูโทรมไปนิดนะครับ แต่ก็ยังสวยเหมือนเดิม” เขาพูดพลางยื่นมือไปลูบเส้นผมเธอเบา ๆ
ลลินหัวเราะคิก “ก็ใครใช้ให้น้องธารินเป็นเด็กขี้อ้อนล่ะคะ นอนหลับยาว ๆ สักคืนก็ไม่มีเลย”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวคืนนี้พี่ช่วยเอง”
“จริงนะคะ? คราวก่อนพี่บอกว่าจะช่วย สุดท้ายหลับกรนคร่อกอยู่ข้าง ๆ ฉันนี่แหละค่ะ”
ภูผายกมือยอมแพ้ “ก็ลูกชายเราเอาแต่ดูดนิ้วพ่อแทนจุกนม จะให้พ่อไม่ง่วงได้ยังไง”
ลลินส่ายหน้าพลางหัวเราะ แต่ก
