เช้าต่อมา
แสงแดดยามเช้าอาบไล้เข้ามาในห้องหรูของเรือนหอ ลลิน ลืมตาตื่นขึ้นท่ามกลางกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกกุหลาบที่ถูกจัดไว้ทั่วห้อง ข้างกายคือ ภูผา ที่ยังคงหลับสนิท มือหนากระชับมือเธอไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป
“อือ… ลุกแล้วเหรอ”
เสียงทุ้มออกมาอย่างแผ่วเบา เมื่อเขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา
“ค่ะ ตื่นแล้ว”
เรียวปากสีหวานตอบพร้อมยิ้มบาง ๆ
“เมื่อคืนพี่ภูไม่ยอมปล่อยลลินเลย เรานอนกันเกือบเช้านะคะพี่”
เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดอีกครั้ง
“พี่ไม่ปล่อยหรอก หนี้รักมันยังไม่หมดนี่นา”
“อีกแล้วนะคะ พี่พูดแต่เรื่องหนี้”
คนตัวเล็กทำแก้มพองใส่ แต่พอเห็นแววตาของเขาที่จ้องมากลับเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่นจนหัวใจเธอเต้นแรง
“หนี้เงินพี่เคลียร์หมดแล้ว แต่หนี้รักพี่จะคิดไปเรื่อย ๆ… ทุกวัน ทุกคืน จนกว่าลลินจะหนีพี่ไม่ได้นั่นแหละ”
ลลินหัวเราะคิก กอดตอบเขาแน่นขึ้น ความอบอุ่นจากอกแกร่งทำให้เธอมั
