เพียงชั่วพริบตาภูผาคว้าข้อมือเล็กแน่นแล้วลากลลินออกจากความวุ่นวายของตลาด มาหยุดที่มุมสงบหลังร้านขายผลไม้
“ลลิน พี่ขออธิบายสักหนึ่งนาที”
“ไม่ต้องค่ะ ปล่อยลลินนะ!”
“งั้นสามสิบวินาทีก็ยังดี ลลิน…ขอฟังพี่หน่อยเถอะ”
“...”
เธอเม้มปากแน่น ไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ชักมือออกไปไกล ภูผาสบตาเธอแล้วเริ่มพูดด้วยเสียงจริงจัง ภูผาจึงพูดต่อ
“พี่รู้…ลลินรู้แล้วใช่ไหม ว่าตระกูลพี่เป็นคนทำให้ครอบครัวลลินล้มละลาย ใช่…มันมีส่วนจริง แต่ลลินเข้าใจผิดไป”
“เข้าใจผิด? พี่ภูยังจะโกหกอีกเหรอคะ หลักฐานมันอยู่ตรงหน้า ครอบครัวลลินต้องสูญเสียทุกอย่างเพราะตระกูลพี่”
“ไม่ใช่ทั้งหมด ลลิน คนที่หลอกพ่อของลลินลงทุนด้วยโกงหนีหายไปต่างหาก พี่อาเล็กแค่ฟ้องตามกฎหมายเพราะมันมีชื่อครอบครัววัฒนกูลร่วมอยู่ ถึงผลสุดท้ายมันกลายเป็นหายนะสำหรับบ้านลลินก็จริง แต่ไม่ใช่เพราะพี่หรือคุณย่า”
“แล้วทำไมพี่ถึงเงียบ ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรก! ทำไมต
