เกาะดาหลา
ดาริกาต้องทำหน้าที่ดูแลเอริก ทั้งทำอาหารให้เขารับประทาน และซักเสื้อผ้า ทำทุกอย่างที่ชายหนุ่มต้องการ เขาไม่ต้องการให้ใครมาวุ่นวายและให้ข้อมูลเรื่องเกาะนี้กับเธอ ซึ่งมันทำให้ดาริการู้สึกเหงามาก เธออยู่ที่นี่เธอถูกเขาใช้งานเธอราวกับคนรับใช้ก็ไม่ปาน แต่เพื่อบิดาหญิงสาวจึงยังอดทนทำอยู่
แต่ตอนนี้เธอยังไม่เห็นวี่แววว่าเขาจะปล่อยเธอไป ดาริการู้สึกว่าวันนี้เธอต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องให้ได้ เพราะการที่เธอมาอยู่แบบนี้ เธออาจจะได้เลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาไม่ต้องการติดท้องเธอไปด้วยก็ได้
“คุณจะปล่อยฉันไปเมื่อไหร่” ดาริกาเอ่ยถามเอริก หลังจากที่เขากลับมาจากไปคุยกับลูกน้องของเขาที่เฝ้าอยู่รอบเกาะ
“เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหล่ะ” ชายหนุ่มกล่าวด้วยความยียวน
“คุณลองมาเป็นฉันดูมั้ยว่าการอยู่แบบไม่รู้อนาคตของตัวเองมันทรมานแค่ไหน” ดาริกาเอ่ยด้วยความไม่พอใจ
“คุณอยู่ในฐานะเชลย คุณมีสิทธิ์ถามด้วยเหรอ” เอร
