“ค่ะ ฉันมันต่ำต้อย แต่คนต่ำต้อยคนนี้ขอไปดูยายแล้วก็ไปเก็บเสื้อผ้าก่อนได้มั้ย ฉันเป็นห่วงยายเหลือเกิน” ม่านแพรยอมรับกับสิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำ แม้ว่าจะเจ็บเท่าใดก็ตาม แต่เธอต้องการไปเยี่ยมยาย และไม่อยากทะเลาะกับเขาอีกแล้ว ทำให้เธอเลือกที่จะยอมอ่อนให้เขา
“เธอรู้ใช่มั้ยว่าถ้าเธอหนีมันจะเกิดอะไรขึ้น” ติณณภพขู่หญิงสาว
“ไม่ต้องมาขู่หรอก คนอย่างฉันมีสัจจะพอ ฉันกลับมาแน่ๆ คุณไม่ต้องห่วง” ม่านแพรเอ่ยออกมาด้วยความถือดี ต่อให้เหตุการณ์ครั้งนี้เธอไม่เต็มเท่าใด แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เธอต้องทำตามที่รับปากกับเขาไว้ มันจะได้จบลงเสียที
“ฉันให้เวลาเธอไปที่บ้านสามชั่วโมง แล้วกลับมาที่นี่ภายในสามชั่วโมง ไม่อย่างนั้นไม่ต้องมาหวังขออะไรอีก” ติณณภพสั่งเสียงจริงจัง ซึ่งหญิงสาวก็ค่อนข้างมั่นใจว่ามันจะเป็นแบบนั้นแน่นอน
“แล้วงานของฉันล่ะคะ ฉันยังไม่ได้ลางานวันนี้เลย แล้วพรุ่งนี้ฉันก็ต้องไปทำงานอีก” ม่านแพรห่
