32
[AVA]
สงสัย
แค่วันที่สองฉันก็สัมผัสได้ว่าระหว่างเรามันไม่ปกติ โดยเฉพาะวันนี้... วันที่ทั้งห้องเพนท์เฮาส์มีแค่เราสองคน
"ทำอะไรกิน"
หลังจากความเขินมันเบาลง พอหายใจหายคอคล่อง ฉันก็มาเตรียมทำกับข้าวให้เขา คนตัวสูงเดินเข้ามาในครัวอีกแล้ว แต่วันนี้เขายังไม่แตะเหล้า
เสียดาย
(ล้อเล่น)
"ทำหลายอย่างเลย คุณออสตินออกไปรอข้างนอกเถอะค่ะ เดี๋ยวตัวเหม็นนะ"
มีคนดื้อ คนตัวสูงก้าวมาประชิดแล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ ฉันที่กำลังล้างผักกำผักแน่น ช้ำก็เรื่องของหล่อนเถอะ ฉันเขินแทบไม่ไหว หัวใจเต้นตึกๆดังออกมาไม่พักเลย
จะทำอะไรของเขาเนี่ย
"แล้วทำไมตัวเธอไม่เหม็น..."
"คะ ความสามารถพิเศษค่ะ ออกไปได้แล้ว"
"บอกมาก่อนจะทำอะไรให้ฉันกิน"
"แกงเขียวหวาน ไข่เจียว ผัดอะไรอีกอย่างเลือกเมนูมาได้เลยค่ะ ขออาหารไทยนะ" เขาพยักหน้าและมองมือฉันที่ยกผักขึ้นจากน้ำ
"ผัดขิง ไก่ผัดขิง" ฉันหันไปมองหน้าเขา
"ว้าว ตัวเอ
