18
[AVA]
ไม่กล้าเชื่อว่าคือความจริง
ฉันคว้าแขนปุยฝ้ายเพราะเห็นผู้ชายสองคนนั่งอยู่ในรถ บอกตรงๆตอนนี้ไม่อยากไปสะดุดขามีเรื่องกับใคร เพราะแค่เข่าก็ปวดไม่ไหวแล้ว
ตอนก้าวขาขึ้นบันไดปุยฝ้ายบ่นเรื่องหอฉัน ทำไมไม่มีลิฟต์ ทำไมไม่มียาม ทำไมๆเยอะแยะไปหมด ก็หอฉันราคาหลักพันและอยู่ในทำเลม.ดังใกล้สยาม แบบนี้คือดีที่สุดแล้ว อีกอย่างคุณยายเจ้าของหอใจดีด้วย
ในที่สุดก็มาถึงชั้นสี่ ฉันล้วงกระเป๋าผ้าหยิบกุญแจออกมาและเดินนำปุยฝ้ายไปที่ห้อง 406 ห้องของตัวเอง แต่สองปลายเท้าต้องหยุดชะงักลง เมื่อเห็นสิ่งที่คล้องอยู่ที่ลูกบิด
"มึง..."
ปุยฝ้ายโผล่หน้ามาด้านหลัง
"อะไร มึงหยุดทำไม ในห้องมีแอร์ไหมกูอยากได้แอร์กูร้อนมาก"
ฉันเดินไปดูใกล้ๆ ที่ลูกบิดประตูห้องมีถุงสีขาวขุ่นของร้านยาแขวนไว้ ซึ่งไม่รู้ว่าของใคร
"ห้องมึงเหรอ?"
"ใช่ห้องกู แต่ไม่รู้ว่าใครเอาถุงยามาแขวน" ปุยฝ้ายหันมองซ้ายขวาและดึงออกมาพรึบ!
ฉันตกใ
