60
สัญญานะ ว่าจะมาอยู่ด้วยกัน...
เรื่องราวหลังจากนี้มันเลวร้ายมากจนครูเจนก้มหน้าลงร้องไห้ เธอพูดต่อไม่ไหว กำลังไล่ความอึดอัดออกไปด้วยเสียงสะอื้น
ออสตินที่นั่งมองถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่ใช่เขาไม่รู้สึก ยิ่งรับรู้ถึงความยากลำบากของผู้หญิงสองคนยิ่งรู้สึกโกรธและอยากจะฆ่าแม่งให้ตาย
แล้วเขาก็กัดฟันพูดออกมา
"ไม่ไหวค่อยเล่าต่อ"
"ไหวค่ะ ฉันไหว จะเล่าให้จบ"
ครูเจนเงยหน้าขึ้นและสูดหายใจเข้าลึกๆ
"พออายุครรภ์เราไล่เลี่ยกัน ฝากครรภ์พร้อมกัน มีหมอเจ้าของไข้คนเดียวกัน หมอก็จะนัดตรงกันตลอด ไม่กี่เดือนต่อมาฉันหย่าสามีได้ แต่แอมยังอยู่ในวังวนเดิมๆเพราะไม่มีใครช่วยเหลือเธอ จะจ้างทนายก็ไม่มีเงิน จะหนีก็โดนตามและโดนทำร้ายหนักขึ้น ฉันเห็นแผลบนตัวเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เจอกัน ฮือๆ และทุกๆครั้งที่ไปหาหมอฉันก็ได้แต่ลุ้นว่าจะได้เจอแอมอีกรึเปล่า"
"ทำไมครับ..." นนท์ถามเสียงเบา
"กลัวว่าเธอจะยุติการตั้งครรภ์ถูกทำ
