36
[AVA]
สัมผัสที่เป็นเรา
ฉันร้องไห้สะอื้น แนบหน้ากับอกแกร่งไม่ยอมถอนกอดออกไป มือหนาคอยลูบหัวและแผ่นหลังเบาๆ ต้องทำยังไงต่อ ตอนนี้ทุกอย่างมันดีมาก ฉันกลายเป็นผู้หญิงโชคดีโคตรๆ ดีใจจนหยุดน้ำตาตัวเองไม่ได้
ที่ผ่านมาไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้
"ฮึกๆ เค้าละเมออยู่นะตัวเอง ตัวเองอย่าแซวเค้านะ"
"อืม...ละเมอร้องไห้เหมือนเด็ก"
"ตัวเองรู้มาตลอดเหรอ?" ฉันถามเสียงอู้อี้
"รู้"
"ฮึก ฮือๆ"
"เด็กโง่"
"ไม่เคยคิดว่าจะได้กอดตัวเองแบบนี้ เค้าดีใจ"
ว่าแล้วฉันก็กอดเขาแน่นขึ้น ถูหน้าที่อกหอมๆหาไออุ่น หัวใจคุณออสตินเต้นแรงมาก และมันก็ไม่ต่างจากฉันที่จะเป็นบ้าอยู่แล้ว
ความมืดในห้องไฟที่ปิดอยู่ไม่ใช่อุปสรรค ยิ่งนานเข้าม่านตายิ่งปรับให้เรามองเห็นกันและกัน เมื่อฉันเงยขึ้นมองใบหน้าเขา มือหนาก็โอบประคองแก้มไว้ทันที ลมหายใจร้อนๆรดตามพวงแก้ม ปลายจมูกโด่งจรดปลายจมูกฉันไว้
คอฉันแห้งผากใจปั่นป่วนเกินจะรับไหว
