ทันทีที่ก้าวขาลงจากเฮลิคอปเตอร์ ลูก้าก็ก้าวยาวๆ มุ่งหน้าเข้าสู่ตัวบ้านที่มีคนที่คิดถึงสุดหัวใจรออยู่ทันที แต่พอก้าวเท้าเข้าบ้านก็สวนทางกับบรูโน่ที่ออกมาต้อนรับพอดี
"เป็นยังไงบ้าง เรียบร้อยดีไหม" ชายสูงวัยเอ่ยถาม
"เรียบร้อยดีครับลุง ว่าแต่เมลินอยู่ที่ไหน"
"นอนหลับอยู่ในห้องครับ ให้แม่บ้านไปปลุกมาทานข้าวเที่ยงแต่ไม่ยอมตื่นคงจะเพราะฤทธิ์ยา ลองไปปลุกเอาเองแล้วกันเผื่อเธอจะตื่น"
"ครับ" มาเฟียหนุ่มพยักหน้าแล้วก้าวยาวๆ ขึ้นบันไดไปทันที
มือใหญ่ค่อยๆ เปิดประตูอย่างแผ่วเบาพร้อมกับเล็งสายตาไปที่เตียงนอน เห็นร่างบางกำลังนอนตะแคงหลับตาพริ้มก็รีบเข้าไปคุกเข่าลงข้างเตียง พร้อมกับก้มลงจูบหลังมือเล็กที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมา
เมลินรู้สึกเหมือนมีลมอุ่นๆ เป่ารดหน้าจึงขยับตัวแล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น แต่แล้วก็คิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝันเมื่อเห็นดวงตาสีน้ำทะเลทอดมองมาในระยะประชิด "ลูก้า..."
หญิงสาวพึมพำเรียกช
