เมลินหันหลังแล้ววิ่งหนีออกมาทั้งน้ำตา หัวใจดวงน้อยๆ แตกสลายไม่เหลือชิ้นดีกับคำพูดสุดแสนร้ายกาจของคนที่เธอยอมมอบกายถวายใจให้ แต่เขากลับผลักเธอให้ตกลงมาจากหน้าผาสูงชันไร้ทางปีนป่ายกลับขึ้นไป
หัวใจของหญิงสาวเจ็บปวดและบอบช้ำอย่างที่สุด น้ำตายังคงไหลรินไม่ขาดสาย เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสารท่ามกลางสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา
สองขาของเมลินก้าวไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย จนมาถึงประตูทางเข้าออกด้านหน้าคอมเพล็กซ์ ร่างบางก็ก้าวออกมาโดยไม่หันกลับไปด้านหลังแม้แต่หางตา
ขณะนั้นเองมีเจ้าหน้าที่ตำรวจในชุดเครื่องแบบเต็มยศพร้อมทั้งอาวุธครบมือสองนายเดินสวนมา เมลินจึงคิดได้ว่าวันนี้จะมีตำรวจเข้ามาหา พอดูนาฬิกาก็เห็นว่ายังไม่ถึงเวลานัดแต่บางทีคิดว่าพวกเขาอาจจะมาก่อนเวลาก็เป็นได้
ดังนั้นหญิงสาวจึงใช้หลังมือปาดน้ำตาแล้วหันหลังกลับไปเรียก "คุณตำรวจคะ! คือ...พวกคุณใช่คนที่นัดกับคุณโรมาโนไว้หรือเปล่าคะ
