"ตกลงคุณจะไม่ออกไปใช่ไหม ได้...ถ้างั้นฉันจะไปเองและหวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกชั่วชีวิต!"
เมลินดึงสายน้ำเกลือออกจากมือแล้วก้าวลงจากเตียง ลูก้าตกใจที่เห็นว่ามือเธอมีเลือดไหลจากการดึงสายน้ำเกลือออก จึงรีบก้าวยาวๆ อ้อมเตียงไปขวางทางแล้วคว้ามือบางขึ้นมาดู
"เลือดไหลใหญ่แล้วนะเม"
หญิงสาวดึงมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย "อย่ามายุ่งกับฉัน!" แล้วบอกด้วยน้ำเสียงเครือๆ
"คุณห้ามไม่ให้ผมยุ่งกับคุณ ผมทำไม่ได้หรอกนะเม หลังจากที่รู้ว่าคุณหายตัวไปเมื่อวานผมก็เป็นห่วงคุณแทบตาย ยิ่งตอนที่เห็นคุณเป็นลม หน้าซีดเซียวเหมือนคนไม่เลือด ผมก็ยิ่งรู้สึกเหมือนจะขาดใจตายลงตอนนั้นที่ดูแลคุณได้ไม่ดี ทำให้คุณต้องเจ็บตัวครั้งแล้วครั้งเล่า คุณจะโกรธ จะด่าจะว่าจะทุบตียังไงก็ได้ ขอแค่คุณอย่าเกลียดผมได้ไหม...เม"
น้ำเสียงเว้าวอน ตัดพ้อชวนให้คนฟังใจอ่อน แต่เสียงที่เมลินได้ยินเมื่อวานมันกลับมาฉายชัดในความทรงจำอีกครั้ง
