“ตอนนี้คิดถึงเขาแล้ว อยากกลับไปหาเขาแล้ว” ศศิตาร้องไห้อย่างไม่อายใคร ไม่รู้ตอนนี้ลักษณ์จะโกรธเธอแล้วหรือเปล่า หรือเขาจะมีคนใหม่ไม่สนใจเธอกับลูกแล้ว หรือเขาจะคิดว่าเธอจะเอาลูกออก ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล เธออยากกลับไปหาเขาแล้วตอนนี้
“ฉันละปวดหัวกับแก เป็นไงล่ะ ถ้าหนีไปเมืองนอกเนี่ยยังไม่ทันผ่าน ต.ม.เลยมั้ง ก็ร้องกลับมาหาผัวแล้ว”
ลลิตาบ่นอุบ เป็นไง ตอนแรกอยากจะหนีไปถึงเมืองนอกเมืองนา ดีที่เธอไม่บ้าจี้ตามศศิตา ไม่อย่างนั้นคงได้สนุกสนานกว่านี้
“ฉันเห็นแก่ลูกหรอก ไม่อยากให้ลูกกำพร้าพ่อ” คนร้องไห้หาผัวยังแถไม่เลิก
“ย่ะ เชื่อมาก” ลลิตามองคนแถที่กำลังยัดมะม่วงจิ้มเกลือเข้าปาก
“ปะแก” ศศิตาลุกขึ้น พร้อมทั้งลากแขนลลิตาให้ลุกขึ้นตามเธอ
“ไปไหนของแก” ลลิตาขมวดคิ้ว จะไปไหน เธอเข้ามานั่งยังไม่ถึงสิบนาทีเลย
“กลับไง ไปหาพี่หมอ”
“ทำไมแกไม่รอให้เขามาง้อที่นี่”
“ไม่เอา เขาคงยุ่ง งานเขาเยอะมาก ช่ว
