ศศิตาในวัยยี่สิบเจ็ดปี
จะเรียกวันนี้ว่าเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ มันก็คงไม่ผิด เพราะทันทีที่เธอตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นลูกกำพร้า ว่าลูกกำพร้าก็คงไม่ถูกสักทีเดียว
ถึงพ่อจะตาย แต่แม่เธอยังไม่ตาย ถ้าแม่ตาย ชีวิตเธอจะดีกว่าไหม คิดแล้วรู้สึกบาปขึ้นมาทันที แต่ก็นะ ถ้าตอนนี้เลือกได้ ระหว่างบาปกับสิ่งที่เป็นอยู่ เธอขอเลือกใจบาปแทนจะได้ไหม
“อะไรนะคะ ไม่เหลือเลยหรือคะ” ศศิตาถึงกับหน้าซีด เมื่อเธอเดินทางมาถึงธนาคารแล้วทางนี้แจ้งว่าเงินฝากเกือบสิบล้าน ไม่มีติดบัญชีเลยสักบาท แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือบ้านที่เธออยู่หลังนั้น
“บ้านของคุณติดจำนองอยู่นะคะ”
ติดจำนองอย่างนั้นเหรอ เธอผ่อนหมดไปตั้งนานแล้ว ทำไมถึงติดจำนองได้
ความบัดซบยังไม่พอ จะเรียกว่าปีชง ก็ชงเสียเข้มเกินจนเธอตั้งรับไม่ไหว ล้มตั้งแต่เริ่มเลย
“แม่เธอมาขอยืมเงินพี่ไว้ ตอนนี้แม่เธอก็หนี เธอจะเอายังไง” เมื่อผู้จัดการส่วนตัวถามปร
