สามเดือนต่อมา...
วชิรวิชญ์จอดรถที่หน้าตลาดสดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านหลังงามของตัวเองนัก และสาเหตุที่ทำให้เขาต้องจอดรถก็คือ...
นิวารินต้องการกินผลไม้ดอง...
“พี่หมอ... นิวไปด้วยนะคะ นิวอยากเลือกผลไม้ดองเอง”
“ในตลาดน่าจะร้อนนะครับ นิวรอพี่ในรถดีกว่า” เขาพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงภรรยา
“นิวเดินไหวค่ะพี่หมอ”
คนเป็นภรรยายิ้มกว้างให้สามี ก่อนจะทำแสดงท่าทางเปรี้ยวปาก
“นิวอยากกินมะม่วงดองเร็วๆ จังค่ะ”
“งั้นก็ได้ครับ”
วชิรวิชญ์ประคองภรรยาลงมาจากรถด้วยความระมัดระวัง และก็จูงมือหล่อนตลอดเวลาอย่างเป็นห่วง
“พื้นข้างหน้าลื่นนะครับ นิวเดินระวังนะ”
หล่อนเงยหน้าขึ้นมองสามี และก็อดที่จะยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้
เมื่อก่อนนี้หล่อนคลั่งรักเขามาก และก็วิ่งตามตลอด แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นวชิรวิชญ์ที่คลั่งรักหล่อนมาก
