แม้ว่าในใจจะปวดร้าวสักแค่ไหน แต่ก็ต้องซ่อนเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มที่แสร้งว่ามีความสุข
ตลอดระยะเวลาที่นั่งอยู่เคียงข้างกับวชิรวิชญ์บนรถ หล่อนแอบมองสามีตลอดเวลา มองอย่างอาลัยอาวรณ์เจียนขาดใจ
จะไม่ได้อยู่ข้างกายพี่หมออีกแล้วสินะ...
หล่อนเจ็บเหลือเกิน เจ็บจนแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ แต่ก็จำต้องกล้ำกลืนมันลงไปในอกให้มิดชิด
หล่อนจะทำให้วชิรวิชญ์สงสัยไม่ได้ หล่อนไม่ต้องการให้เขารู้ว่าตัวเองกำลังจะจากไป
จากไปตลอดกาล...
เพื่อให้เขาได้หลุดพ้นกับปัญหาที่กำลังรุมเร้าอยู่ในขณะนี้
“พี่หมอคะ...”
“ครับ?”
วชิรวิชญ์หันมายิ้มให้กับหล่อน ดวงตาของเขาสดใส ไม่มีวี่แววของความทุกข์เลย
ผกากรองอาจจะโกหกหล่อน แต่ถ้าผกากรองโกหก แล้วเอกสารแผ่นนั้นล่ะ
“ทำไมพี่หมอถึงอยากเป็นหมอล่ะคะ”
คนถูกถามหัวเราะ
