หลังจากรับประทานมื้อเช้าเสร็จแล้ว วชิรวิชญ์ก็พานิวารินมาขึ้นรถ ในระหว่างทางที่จะถึงปากซอยนิวารินก็เอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจ เพราะเห็นว่าวันนี้ออกสายกว่าทุกวัน
“พี่หมอไม่ต้องไปส่งนิวที่โรงเรียนหรอกค่ะ เดี๋ยวนิวต่อรถไปเอง”
ชายหนุ่มหันมามองก่อนจะเอ่ยแซว
“พอได้พี่สมใจแล้วก็ไม่อยากให้พี่ไปส่ง ทีเมื่อก่อนเห็นแอบมารอพี่แทบทุกเช้า”
“พี่หมอ... รู้ด้วยเหรอคะ...”
หล่อนเบิกตาโต เมื่อถูกเขาเอาเรื่องจริงที่หล่อนคิดเสมอว่าเขาไม่รู้เท่าทันขึ้นมาพูด
“นิวคิดว่าพี่ตามเด็กน้อยอย่างนิวไม่ทันเหรอครับ”
หล่อนอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีเลยทีเดียวกับสิ่งที่เพิ่งได้รู้
“พี่หมอรู้ทันนิว... แล้วทำไมยังยอมให้นิว
หลอกให้ไปส่งที่โรงเรียนบ่อยๆ ล่ะคะ หรือว่าเห็นนิวเป็นตัวตลก”
“ใครว่าพี่เห็นนิวเป็นตัวตลกล่ะครับ”
“ก็การกระทำของพี่ห
