ช่วงพักเที่ยง วชิรวิชญ์ก็เดินตามหานิวาริน ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังจะออกจากห้องพักพอดี
“พี่หมอ...”
“พี่กำลังจะมาตามไปทานข้าวพอดีเลย”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า และรั้งร่างอรชรเข้าไปกอดแนบอก จากนั้นก็จูบกลางศีรษะฟอดใหญ่
หัวใจของนิวารินเต้นโครมครามไปหมดแล้ว...
“เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอกค่ะพี่หมอ”
วชิรวิชญ์อมยิ้ม หรี่ตาแคบมองสำรวจใบหน้านวลที่กำลังแดงระเรื่อของนิวาริน
“พี่บอกแล้วไงครับว่าพี่ไม่สนใจใคร”
“แต่นิวไม่อยากให้เพื่อนๆ หมอเอาพี่หมอไปนินทานี่คะ”
“ไม่มีใครทำแบบนั้นหรอกครับ”
แล้วเขาก็ประกบปากลงมาโดยที่หล่อนไม่ทันได้ตั้งตัวรับเลย
ปากของวชิรวิชญ์ขยับบี้คลึงหนักหน่วง บอกให้รู้ว่าเขากำลังหิวแค่ไหน
“พะ... พอก่อนค่ะพี่หมอ”
หล่อนอ้อมแอ้มบอกเขา หน้าตาแดงระเรื่อด้วยความเข
