พ่อเลี้ยงเดโชกล่าวเสียงหนัก พลางกุมมือของเริงรตีเอาไว้แน่น
“ฉันแค่เป็นห่วงลูกสาวค่ะ”
เธอบอกเสียงเศร้า พ่อเลี้ยงรั้งเอวของเธอมาโอบเบาๆ เพื่อปลอบใจ
หลายนาทีผ่านไป ทั้งพ่อเลี้ยงเดโชและเริงรตีพยายามโทรหามาร์คัสและไอวี่ไม่หยุด แต่ไร้ผล มาร์คัสปิดเครื่อง ส่วนโทรศัพท์ของไอวี่ก็แหลกละเอียดไม่มีชิ้นดีอยู่กลางถนนเพราะอารมณ์เพียงชั่ววูบของมาร์คัส
เริงรตีส่งสายตาเศร้าสร้อยให้กับสามี พ่อเลี้ยงเดโชดึงเรือนร่างรัดรึงที่ยังอยู่ในชุดวิวาห์เข้ามากอดเบาๆ อีกครั้งด้วยแววตาสุดแสนเสน่หาและเข้าใจในความรู้สึกของมารดาที่ห่วงใยลูกสาว
“ผมจะให้คนออกตามหา”
เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทั้งที่ก็ไม่แน่ใจนักว่ามันเป็นความคิดที่ดีนัก แต่ก็ด้วยอารามอยากทำอะไรสักอย่าง
“คงเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร จะไปตามที่ไหนล่ะคะ… รู้หรือคะว่าสองคนนั้นไปไหน?” เธอค้านให้สามีได้ฉุกคิด
พ่อเลี้ยงเดโชที่ก
