(ปัจจุบัน)
4 ปีต่อมา ณ คฤหาสน์สกุลจาง เวลา 16.40 น.
“กินอันนี้อีกได้มั้ยฮะ...”
“เอาอีกได้มั้ย...”
‘จาง มู่เฉิน’ กับ ‘จาง ยู่จิน’ ลูกชายฝาแฝดคู่ที่ 2 ของฉันกับเฮียหลิง...ใช่แล้ว ฉันพูดไม่ผิดเรามีลูกชายฝาแฝดถึง 2 คู่
ดวงตากลมโตของเด็กชายวัย 2 ขวบครึ่งจ้องใบหน้าผู้เป็นแม่ด้วยความออดอ้อน ใบหน้าของทั้งคู่เหมือนกันยิ่งกว่าถ่ายเอกสารที่สำคัญช่างเหมือนเฮียหลิงขนาดย่อส่วน
น้ำเสียงและใบหน้าของลูกทำเอายากที่จะปฏิเสธแต่ว่าพวกเขากินไอศกรีมไปแล้ว 2 ถ้วยถ้าเอาอีกละก็จะเป็นถ้วยที่ 3 และเวลานี้ก็ใกล้เวลาที่เฮียหลิงจะกลับมาแล้ว
ถ้าให้กินอีกจะเยอะเกินไปหรือเปล่านะ...
“แต่ว่าป๊าจะกลับมาแล้วนะ...กินให้หมดถายในสิบนาทีได้มั้ยครับ” ไม่มีทางหรอกที่ฉันจะปฏิเสธคำขอของลูก ๆ ได้ รู้ทั้งรู้ว่าการทานของแบบนี้มากเกินไปมันไม่ดีแต่ดูสิ! ดูแววตาของพวกเขาที่มองฉันสิ! ใครจะกล้าขัดใจกัน
“โอเคฮะ!”
“รับทราบ!”
สองเสี
