พรึ่บ!
ร่างบางถูกวางนั่งห้อยขาอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า เรียวขาอ้ากว้างออกตามแรงมือของคนที่อุ้มตัวเองพร้อมลำตัวหนาแทรกเข้ากั้นกลางอย่างรวดเร็ว ทำให้แม้จะพยายามหุบขาเข้ายังไงก็ดูยากลำบากเพราะติดช่วงตัวของเฮียหลิง
“พูดเรื่องเมื่อกี้อีกที” มือหนาวางค้ำลงกับพื้นที่บนเคาน์เตอร์ข้างลำตัว กักฉันให้อยู่ภายในอ้อมแขนของเขาไม่สามารถหนีไปได้
“...” ริมฝีปากบางเม้มแน่นเก็บความพูดมากเอาไว้ในลำคอเมื่อตัวเองต้องอยู่ในสภาพนี้ ใครจะไปกล้าพูด!
“ลองพูดใหม่สิ จะให้ใครเป็นแม่ของลูก...”
“...” ทำไมต้องทำเหมือนไม่พอใจด้วย เล่นซะฉันไม่กล้าส่งเสียงพูดเลย! ดึงอารมณ์ไหนมาเล่นดีนะ ในฐานะนักแสดงฉันจะมาจนมุมไม่ได้ สลับอารมณ์เดี๋ยวนี้ชีหมิง...
“ชีหมิง” น้ำเสียงดุของเขาทำเอาหัวใจกระตุกวูบ สาเหตุที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปแบบนี้เพราะฉันไปก้าวก่ายเพื่อนสนิทของเฮียหลิง บางสิ่งบางอย่างมันควรเก็บเอาไว้ในความคิดมากกว่าจะพูดออกม
