ระหว่างทางเดินกลับห้องทำงาน หลังมื้ออาหาร
สองเท้าก้าวเดินไปตามทางในขณะที่หัวครุ่นคิดถึงสิ่งที่เฮียหลิงพูดไว้ในห้องอาหาร ไม่ว่าเวลาจะล่วงเลยมาเป็นชั่วโมงก็ยังไม่สามารถตัดเรื่องเหล่านั้นออกจากหัวไปได้ ฉันมั่นใจในความสวยของตัวเองว่าชนะเจียอีแน่นอน แต่ในอนาคตถ้าหากว่าสามีของตัวเองเกิดถูกใจยัยเด็กนั่นฉันก็แย่น่ะสิ!
จิตใจมนุษย์นั้นเปลี่ยนได้ทุกเสี้ยววินาทีและฉันเองก็ไม่เคยลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองพูดเอาไว้ในวันแรกที่เข้ามาหาเขา อีกอย่างที่สำคัญก็ลืมบอกเฮียหลิงไปว่าผู้หญิงที่เขาถูกใจจะเป็นใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่เจียอี!
เครียด!
ความดันขึ้นสมอง!
ฉันกำลังจะเป็นบ้า!
ฉันอยากจะกรี๊ดออกมา!
“ไหวมั้ยหรือจะกลับไปรอเฮียที่ห้องพัก” เฮียหลิงหยุดยืนหน้าห้องทำงานแล้วหันมาถามฉันคล้ายว่าเป็นห่วง แต่ในอารมณ์ตอนนี้ฟังยังไงก็ดูเหมือนเป็นการไล่มากกว่า
“เฮียไล่หมิงเหรอ” ฉันย้อนถามกลับไปทันทีที่เขาพูดจบ ดวงตากล
