แต่การแสดงออกของฉันนั้นต้องทำตรงกันข้ามกับความรู้สึกภายในใจ เลือกที่จะแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินไม่สนใจสิ่งที่เธอพูด เปิดประตูก้าวเท้าลงจากรถไปโดยที่เจ้ปิงก็ตามลงมาด้วยเช่นกัน
ครืด! ปึก!
ประตูรถตู้เลื่อนประกบปิดกันตามเดิม ฉันเดินออก ห่างจากตัวรถแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนหารายชื่อของสามีจนเจอ แต่ยังไม่ทันจะได้กดโทรออกเจ้ปิงก็รีบพุ่งเข้าชาร์จดึงโทรศัพท์เอาไว้ เหมือนมีเรื่องที่จะพูดออกมาก่อนที่ฉันจะโทรหาเฮียหลิง
หมับ!
“เดี๋ยว ๆ เจ้ขอเวลาห้านาทีก่อนที่แกจะโทรหาสามี” ถ้าฉันไม่ให้เวลา 5 นาทีกับพี่สาวตัวเองมีหวังได้เห็นคนอกแตกตายแน่ ๆ เรื่องที่จะพูด สิ่งที่จะถามมันคงแน่นอยู่ในอกจนเก็บเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไปละ
“จะถามเรื่องเพื่อนเฮียหลิง”
“ก็เออน่ะสิ… คนนี้ใช่มั้ยที่หมิงเคยคิดว่าเขาชอบสามีตัวเอง” เจ้ปิงขยับตัวเข้ามาใกล้ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เบาซะจนแม้แต่ตัวฉันเองก็แทบจะไม่ได้ยิน แล้วอยากถามเรื่องขอ
