ตอนที่ 3 หนูเป็นอะไร?
1350 คำ
ตอนที่ 3 หนูเป็นอะไร?
“สวัสดีครับ” ชายหนุ่มวัยรุ่นแต่งตัวดูดีประโคมด้วยแบรนด์เนมทั้งตัวเดินมาทักทายหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งดื่มเพียงคนเดียวมาสักพักแล้ว
“หนูหรอ” หญิงสาวทำหน้าสงสัยและชี้นิ้วมาทางตัวเองเป็นเชิงถาม
“ครับ พอดีผมเห็นคุณนั่งคนเดียวมาสักพักแล้ว ไม่ทราบว่าคุณจะรังเกียจหากผมจะเลี้ยงเครื่องดื่มคุณสักแก้ว” ชายหนุ่มผู้มาใหม่ถามพร้อมกับยื่นแก้วเครื่องดื่มสีสวยให้
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับแก้วจากคนแปลกหน้ามา คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ถ้าเข้ามาถึงตรงนี้ได้คงเป็นพวก VIP เธอคิดในใจ
“มาคนเดียวหรอครับ”
“เปล่าค่ะ”
“งั้น มารอแฟนหรอครับ”
“ไม่ใช่ค่ะ ยังไม่มีแฟน”
“งั้นดีเลยครับ ดื่มเลยครับเดียวน้ำแข็งละลาย”
เธอยิ้มจางๆ กลับไป อีกฝ่ายก็ทำมือเชียร์ให้เธอดื่มแก้วน้ำสีสวย ตอนแรกเธอกะจะรับไว้เฉยๆ จะได้ไม่เสียมารยาท แต่ตอนนี้เหมือนเธอจะไม่สามารถปฏิเสธได้เลย หญิงสาวเลยกลั้นใจยกเครื่องดื่มแก้วเล็กดื่มจนหมดแก้ว
“อร่อยไหมครับ”
“หืม…อร่อยค่ะ รสชาติเหมือนน้ำผลไม้เลย” รสชาติไม่แย่เลยแถมยังดีกว่าที่เวลล์ชงให้อีก สงสัยเธอกลับไปต้องศึกษาเรื่องเครื่องดื่มมึนเมามากถึงแล้วมั่ง เผื่อครั้งหน้ามากับเจเคจะได้สั่งเป็น
“ถ้าอร่อยงั้นกินอีกแก้วสิครับ” เขายืนแก้วเล็กที่มีน้ำสีสวยอีกใบมาให้เธอ ซึ่งเธอก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าเขาหยิบมาจากตรงไหน รู้อีกทีตอนนี้แก้วใบนั้นก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
“กวาว่าพอแล้วดีกว่าค่ะ” ร่างบางรู้สึกร้อนจากข้างในขึ้นมาในทันทีหลังจากที่ดื่มน้ำสีสวยเพียงไม่นาน ภาพตรงหน้าที่เคยเห็นชัดเจนกลับเหมือนมีคนนำภาพสองภาพมาเรียงซ้อนกัน หัวเริ่มหนักอึ้ง จนต้องยกมือขนมาบีบตรงขมับเบาๆ ให้ผ่อนคลาย
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะสุภาพในตอนแรกเริ่มใช้มือปลาหมึกมาลูบไล้บริเวณต้นแขนไปมา
พรึบ
“กวาขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เมื่อเห็นว่าท่าจะไม่ได้แล้วเธอสะบัดแขนผู้มาใหญ่ พร้อมกับลุกขึ้นด้วยความเร็ว ทำให้เธอเห็นโลกหมุนจนเซเขาไปชนกับอกของชายมาใหม่
“ผมไปเป็นเพื่อนนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอสะดุ้งตัวอีกครั้งพร้อมกับผละออกและรีบเดินไปห้องน้ำโดยที่ไม่หันกลับมามองข้างหลังอีกเลย รู้แต่เพียงว่าตอนนี้เธอคงเมามากแล้ว เพราะเธอโพกัสกับอะไรไม่ได้เลย สายตาก็พร่ามัว ที่สำคัญเธอรู้สึกข้างในตัวมันรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดเหมือนจะเป็นไข้
แตงกวามุ่งตรงเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบเปิดน้ำล้างหน้าเพื่อไล่ความร้อนภายในตัว ที่ตอนนี้รู้สึกเหมือนจะร้อนมากกว่าตอนแรก ดูเหมือนว่าเธอยิ่งขยับมากเท่าไร ความร้อนภายในตัวก็เหมือนจะร้อนมากขึ้นตามไปด้วย
เธอยืนล้างหน้าอยู่ตรงอ่างล้างหน้าร่วม 15 นาทีเห็นจะได้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไรเธอเลย ยิ่งเธอใช้น้ำล้างหน้าอยู่ตรงนี้นานเท่าไร ความร้อนในร่างกายเหมือนจะไม่ลดลงเลย กลับกันเธอกับรู้สึกร้อนจนแทบอยากจะถอดเสื้อผ้าออกตรงนี้เลย แต่ด้วยสติที่ยังพอมีเหลืออยู่บ้าง ทำให้เธอได้เพียงแค่คิดแต่ไม่ได้ทำตามที่คิด
เธอใช้สองมือยันค้ำอ่างล้างหน้าไว้ เพื่อพยุงตัวให้ยืนขึ้น สมองที่ขาดสติพยายามคิดหาวิธีการ ใช่! เธอลืมไปได้ยังไงอาจารย์ครูสอยู่ชั้น 2 นิ เข้าต้องช่วยเธอได้แน่นอน “ครูสชั้น2 ประตูน้ำเงิน” “ครูสชั้น2 ประตูน้ำเงิน” “ครูสชั้น2 ประตูน้ำเงิน” เธอพึมพำคำเดิมๆ ซ้ำๆ กับตัวเอง สองขาเรียวที่ไวกว่าความคิดบัดนี้เดินตรงขึ้นไปชั้น 2 ด้วยความทุลักทุเล
แตงกวาพยายามแบกร่างที่แทบจะไม่สติและไม่มีแรงเดินขึ้นบันไดไปชั้น 2 มือเรียวปัดป่ายไปทั่วเพื่อหาที่เกาะ ยิ่งเธอเดินขยับตัวมาเท่าไร ความร้อนในตัวเพิ่มทวีคูณมากขึ้น ตอนนี้สติเธอแทบไม่มีแล้วคิดได้อย่างเดียวต้องทำยังไงก็ได้ให้เธอไปถึงประตูน้ำเงิน
“เฮ้ย! ใครปล่อยคนเมาขึ้นมา พวกมึงรีบลากลงไปเลย เดี๋ยวก็ตายห่ากันหมดหลอก”
“อย่ามาจับ อย่าจับ อย่าจับ ปล่อย” เพียงแค่ก้าวขามาถึงชั้น 2 ก็โดนชายในชุดสีดำ ไล่ให้ลงไป และพยายามจะมาอุ้มลงไปข้างล่าง หญิงสาวที่ร่างเล็กกว่าชายชุดดำมาก พยายามสะบัดตัวสุดแรงกำลังที่เหลืออยู่เพื่อให้พ้นจากการโดนไล่ลงไป เพราะถ้าเธอไม่เจออาจารย์ตอนนี้เธอตายแน่ๆ เลย
“ครูส!!” เหมือนสวรรค์เป็นใจอยู่ๆ ประตูสีน้ำเงินก็เปิดออก และบุคคลที่เธอกำลังอยากเจอเดินออกมาพอดี เธอสะบัดตัวออกและตะโกนสุดเสียง พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปกอดแขนชายร่างใหญ่ไว้แน่น
“เธอเป็นอะไรเมาหรอ” เมื่อเห็นร่างเล็กที่วิ่งมากอดทำให้คนโดนกอดถึงกลับตกใจในสภาพของเธอ แต่ก็ไม่วายสำรวจความผิดปกติโดยละเอียดของเด็กสาวในปกครอง เธอกอดแขนเขาไว้แน่นจนเขารู้สึกได้ถึงอาการสั่นภายในตัวเธอ
“หนู..หนูเป็นอะไรก็ไม่รู้ หนูรู้สึกร้อน” หลังจากที่ครูสได้ยินแบบนั้นเขารีบจับใบหน้าเรียวที่แทบไม่มีสติขึ้นมาสำรวจ เขารู้ได้ในทันทีเลยว่าหญิงสาวต้องโดนยาเสียสาวมาเป็นแน่เพราะผับแห่งนี้สามารถหาซื้อยาตัวนี้ง่ายกว่าซื้อถั่วอีก
“ฮือๆ หนูร้อนจนอยากจะถอดเสื้อผ้าเลย” แตงกวาเริ่มขาดสติเธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ปากก็พร่ำบอกอยากจะถอดเสื้อผ้าแต่มือเล็กกับกอดแขนแกร่งและกำเสื้อสูทไว้แน่น เธอกำลังเกิดการต่อต้านระหว่างสมองกับร่างกาย ช่างเป็นภาพที่น่าเวทนาสำหรับมาเฟียหนุ่มมาก
พรึบ
“ไม่ต้องร้อง”
ดูท่าทางไม่ค่อยสู้ดีนัก ครูสใช้มือหนาเลื่อนเข้าไปโอบเอวบางเพื่อประคองแตงกวาไว้ แต่ดูเหมือนเธอจะตัวอ่อนกว่าที่คิดเขาเลยยกหญิงสาวขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวแทน คนตัวเล็กยกแขนคล้องคอไว้แน่นเพราะกลัวตก จนทำให้ใบหน้าสวย
หวานบัดนี้จมไปกับอกแกร่งที่รู้สึกอบอุ่นใจมากเลย ไม่คิดเลยว่ากลิ่นน้ำหอมผู้ชายจะหอมถึงเพียงนี้ ยิ่งเธอสูดกลิ่นกายของชายตรงหน้ามากเท่าไร ความร้อนรุ่มภายในกายก็เหมือนจะระเบิดออกมา
“ใครเป็นทำ” มาเฟียหนุ่มก้มหน้าลงถามหญิงสาวให้อ้อมแขน ด้วยเสียงที่อ่อนโยน
“หนู…หนูไม่รู้จัก” ใบหน้าหวานจมแนบกับอกแกร่งมากขึ้น เสียงคนตัวเล็กพูดเริ่มติดขัด เพียงแค่กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ผสมกับกลิ่นกายของอาจารย์ ความร้อนรุ่มในร่างกายเหมือนจะดีนิดหน่อยหลังจากได้สูดดมกลิ่นของชายหนุ่มนี้ แต่กลิ่นมันกับยิ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ กับร่างกายส่วนล่างของตัวเอง
“นายครับ รีบไปเถอะทางนี้ผมจัดการเองครับ” อีคอนเมื่อเห็นท่าไม่ดีเลยรีบออกตัวบอกผู้เป็นนาย เพื่อให้นายพาเด็กสาวกลับไปก่อน ท่าทางของหญิงสาวร่างเล็กในอ้อมแขนผู้เป็นนายนั้นดูเหมือนจะไม่ไหวแล้ว
“อืม ฝากด้วย” มาเฟียตอบกลับมือขวาคนสนิทโดยไม่ได้หันกลับไปมอง แขนแกร่งกระชับอ้อมแขนมากขึ้น และรีบสาวเท้าออกจากที่นี่ไปที่รถให้ไวที่สุด
- ผู้เขียน
