หลังจากจดทะเบียนที่เขตเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองจึงเดินทางมายังคอนโด ชุนย้ายของใช้ของตัวเองทั้งหมดเข้ามาอยู่ภายในห้องของพิพิมด้วยตัวเอง
“อะไรครับ ? ” คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปม ตาคมมองใบหน้าสวยของพิพิมที่นั่งไขว่ห้าง แบมืออยู่บนโซฟาหน้าทีวี ในขณะที่ชุนเดินไปมาเพื่อจัดของใช้ของตัวเองอยู่
“ไหนบอกเป็นเมียจะให้ดูแลเงินไง”
“อ๋อ ครับ” ชุนหยิบกระเป๋าสตางค์จากกระเป๋ากางเกงยีนด้านหลังวางบนมือของเมียหมาด ๆ โดยไร้ซึ่งคำถามใด ๆ
“เชื่องเหมือนกันแฮะ” รอยยิ้มบางประดับใบหน้า เมื่อเห็นชายหนุ่มยอมทำตามในสิ่งที่เธอบอกอย่างว่าง่าย
“บ่นอะไรครับ”
“เปล่าสักหน่อย!! ว่าแต่นายจัดของเสร็จรึยัง ? หิวแล้ว”
“พิม” ชุนเอ่ยเรียกพิพิมด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใบหน้าของเขาเริ่มเป็นกังวล และครุ่นคิดกับสิ่งที่ตัวเองกำลังจะพูดจากนี้
“ว่า”
“กลับมาแทนตัวเองว่าพิม เรียกชุนว่าชุนได้มั้ย” อยากให้วันวานกลับมาเป็นเหมือนเก่า ไม่อยากให้
