“หลานคุณแม่ ชักจะหนักข้อขึ้นทุกวันแล้วนะคะ” เสียงแหลมของมนต์นภาดังขึ้น ภายในห้องรับแขกของบ้านที่มีเหล่าสมาชิกนั่งรวมอยู่ด้วย
“ฉันจะคุยกับหลานฉันเอง” เสียงประมุขของบ้านดังขึ้นขัดกับเสียงของมนต์นภาที่กำลังจะหาเรื่องพิพิม
“คุณแม่!!”
“เอ๊ะ!! นี่เราก็ยังไงนะยายมนต์ จะอะไรกับพิพิมหนักหนา” คุณหญิงพิสมัยเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวคนเล็กของตัวเองถึงได้ชอบหาเรื่องหลานสาวนักหนา
“มนต์จะไม่อะไรเลย ถ้ายายพิมไม่ตบวรินทร์ค่ะ”
“รอถามพิมก่อนว่า เรื่องเป็นมายังไง” พิพิมไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผลเรื่องนี้คุณหญิงพิสมัยทราบดี เรื่องนี้ต้องมีอะไรมากกว่าที่คิด หรือไม่วรินทร์คงพูดอะไรไม่เข้าหูพิพิมเข้าจึงโดนตบแบบนี้
“คุณแม่ก็เข้าข้างแต่หลานสาวของตัวเอง ไหนคุณแม่บอกว่า วรินทร์ก็เหมือนหลานคุณแม่คนหนึ่งไงคะ” มนต์นภาเริ่มโวยวายเมื่อเห็นว่าแม่ของตัวเองเข้าข้างหลานสาว ยิ่งหันไปมองหน้าของนิธิศและวรินทร์ มนต์นภาเริ่
