“คุณพาฉันกลับมาที่ห้องเหรอคะ”
“ใช่ แล้วก็นอนกอดคุณจนถึงเช้า”
พอลืมตาขึ้นมาเธอก็ถูกเขาทำให้อายไม่หยุด จนมุกระวีต้องหาทางเปลี่ยนเรื่อง ด้วยเวลานี้ร่างกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มคลุมทับ แถมยังรู้สึกถึงความเจ็บเล็กน้อยที่กลางหว่างขาจากการถูกใช้งานมาอย่างหนัก
“ท่านชีคจะไปไหนเหรอคะ วันนี้ทำไมสวมชุดสูท” เธอถาม พลางมองฟาริสที่สวมชุดสูทแล้วเท่เป็นบ้า แต่เธอไม่กล้าเอ่ย
“ไปเมืองฟาร์ส เป็นเมืองเศรษฐกิจของเรา ที่นั่นมีแหล่งชอปปิง ถ้าเธออยากไป รีบลุกขึ้นมาแต่งตัว แต่ถ้าเธอช้า ฉันจะคิดว่าเธอชอบอยู่บนเตียงกับฉันมากกว่า ฉันจะถอดสูทแล้วขึ้นไปนอนกอดเธอบนเตียง”
“หา! ฉันรับไม่ไหวแล้วนะคะ เมื่อคืนคุณทำให้ฉันสลบไป” มุกระวีรีบกระโดดลงจากเตียง แล้วคว้าผ้าห่มตามลงมาด้วย เธอจำได้ว่าเขาพาเธอเดินทางไปถึงสวรรค์แห่งมีดิสหลายรอบจนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ และเช้านี้ถ้าเธอไม่รีบลุก เชื่อว่าคงอีกนานกว่าจะได้ลงจากเตียง
ชีค
