มุกระวีก้มหน้าอายๆ เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไรอีก คนคิดถึงเมียดึงร่างเมียรักเข้ามากอด ส่งลิ้นร้อนชอนไชเข้าไปกวาดชิมน้ำหวานในโพรงปากอย่างหิวกระหาย ก่อนจะผ่อนจังหวะเป็นเนิบช้า อ่อนหวาน
“ท่านชีคคะพอเถอะ”
“มุกระวี ผมคิดถึงคุณ จะให้แสดงออกน้อยกว่านี้ได้ไง”
ต่างคนต่างครางเรียกชื่อกันและกัน ช่วงเวลาที่ห่างกันไป ฟาริสอยากตักตวงความนุ่มละมุนจากมุกระวีให้ได้มากที่สุด ร่างเล็กเองก็คิดถึงเขาไม่น้อยกว่าที่เขาคิดถึงเธอ มือน้อยๆ ที่วางสะเปะสะปะถูกเขาจับไปคล้องคอแล้วก้มบดจูบอย่างอ่อนนุ่ม
ฟาริสต้องรีบหยุดตัวเองไว้ก่อนที่จะเตลิดไปมากกว่านี้ เขาผละออกแล้วมองคนตัวเล็กที่ปากบวมเจ่อเพราะฤทธิ์จูบของเขา
“ที่นี้จะพูดเรื่องสำคัญที่ยังไม่ได้บอกผมได้หรือยัง”
“เรื่องที่ฉันท้องใช่ไหมคะ”
คนตัวใหญ่กระตุกยิ้มด้วยความพอใจ บทจะพูดตรงก็ตรงจนเขาประหลาดใจ ทีแรกเขานึกว่ายัยตัวแสบจะปิดเขาเสียอีก
“ท่านชีครู้เรื่องนี้
