บทที่ 29 ตั้งครรภ์
1 สัปดาห์ต่อมา
วันนี้เป็นวันที่พี่โยเซฟถูกส่งตัวไปรักษาที่ต่างประเทศ หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ฉันพอจะมีเวลาว่างในช่วงเช้ามาเยี่ยมพี่โยฮันที่โรงพยาบาล เห็นใบหน้าของพี่ชายของตัวเองทีไร ทำไมรู้สึกเสียใจทุกครั้งก็ไม่รู้
ในช่วงเวลา 1 สัปดาห์ที่ผ่านมาได้ยินมาว่าคูเปอร์และยัยฮารุนั่นได้ลาออกจากมหาวิทยาลัยเช่นกัน นี่เขาถึงกับทิ้งอนาคตเพื่อยัยนั่นเลยงั้นเหรอ เขามีความฝันว่าอยากเป็นศิลปินที่เก่ง เมื่อเก่งแล้วจะไปเป็นอาจารย์สอนคนอื่นต่อไป และคนที่เขาอยากวาดรูปหลังจากที่เรียนจบนั้น นั่นคือฉันที่เขานึกถึงเป็นคนแรก ซึ่งฉันก็เชื่อเขาไปแล้ว เชื่อโดยไม่สงสัยอะไร เขาดูเป็นคนดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแท้ ๆ คิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นคนแบบนี้ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลย
แม้ว่าคูเปอร์จะร้ายกับฉันขนาดนี้ แต่ฉันกลับเกลียดเขาไม่ลง สงสัยเป็นเพราะว่าเขาดีกับฉันมากกว่าร้ายกับฉัน เฮ้อ ตอนนี้ความคิดในสมอง
